ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ မအူပင္တြင္ ၁၂၈၂-ခုႏွစ္၊ ေထာင္က်ျပီးသည္႕ေနာက္မွ ၀ံသာႏုအသင္းတုိ႕သည္ အလြန္ တုိးတက္ၾကီးမာလာခဲ့ရာ မႏၱေလးျမိဳ႕တြင္ (၆)ၾကိမ္ေျမာက္က်င္းပေသာ ၁၂၈၃-ခုႏွစ္၊ ဂ်ီစီဘီေအ ကြန္ဖရင့္ၾကီး၌ မၾကဳံစဖူးေအာင္မ်ားျပားေသာ ပရိတ္သတ္ကုိ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ေတြ႕ခဲ့ရသည္။
(၈)ၾကိမ္ေျမာက္ ျပည္ျမိဳတြင္ က်င္းပေသာကြန္ဖရင့္ကုိလည္း ေရာက္ခဲ့ဖူး၏။
ထုိမွ်မမ်ားေပ။ မႏၱေလး၌ ပရိတ္သတ္ကုိယ္စားလွယ္ေရာ ဧည့္သည္ပါ တစ္သိန္းေက်ာ္သည္ဟု ခန္႕မွန္းရသည္။
လူထုပရိတ္သတ္၏ စိတ္ဆႏၵမ်ားလည္း လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ျပင္းထန္လာေလရာ အုပ္စုိးသူ အဂၤလိပ္တုိ႕ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ရမည့္ကိစၥတုိ႕တြင္ အထူစိတ္ထက္သန္လ်က္ရွိျပီး ထုိကြန္ဖရင့္အစည္းအေ၀းမွ တုိင္းခမ္းလွည့္လည္လာေသာ ေ၀လမင္းသားကုိ သပိတ္ေမွာက္ရန္ တသံတည္းပင္ ဆုံးျဖတ္ၾကသည္။
ဟုမၼရူးေခၚ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးထက္ေလ်ာ့၍ မည့္သည့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိမွ် လက္မခံဟုပင္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။
ထုိကြန္ဖရင့္၌ ဒီပဲရင္း၀န္ေထာက္ ေနမ်ိဳးသီရိေက်ာ္ထင္ ျမန္မာမင္းလက္ထက္ ဘြဲ႕တံဆိပ္ရပုဂၢိဳလ္ၾကီးက နာယကအျဖစ္ေဆာင္ရြက္၏။
ထုိပုဂၢိဳလ္၏မိန္းခြန္းတြင္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ၏ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ႕ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ထည့္သြင္းေျပာဆုိေလသည္။ ၁၂၈၄- ခုႏွစ္၊ သီတင္းကြ်တ္လဆန္း ၅- ရက္ေန႕တ္ ‘ေနျပည္ေတာ္ဂ်ာနယ္’ ၌ “ေရွးစကားေဟာင္း” ဟူ၍ေဖၚျပပါရွိ၏။
No comments:
Post a Comment